درمان مولرهای اول دایمی به شدت تخریب شده با پیش آگهی ضعیف بلند مدت در کودکان: خارج کردن یا نگهداشتن؟

مولرهای اول دائمی نقش بسیار مهمی در سیستم دندانی ایفا می کنند. این دندانها به واسطه شیارهای اکلوزالی عمیق از یک سو و غفلت کودکان و والدین ازحضور اولین دندان دائمی در دهان از سوی دیگر، بیش از هر دندان دیگری مورد تهاجم عوام پوسیدگی زا قرار می گیرند که نتیجه آن پوسیدگی های وسیع وبه دنبال آن ترمیم های وسیع که بعضا عود پوسیدگی را نیز به همراه دارند، خواهد بود. گاهی وضعیت آن در حدی است که به درگیری پالپ یا آبسه می انجامد و درمان را مشکل می سازد. چنین شرایطی سبب ایجاد یک پیش آگهی ضعیف برای مولر اول دایمی شده و مساله خارج کردن یا نگهداشتن آنها را مطرح می سازد. این مقاله با استفاده از منابع موجود قابل دسترس به بررسی جزئیات مربوط به هر یک از شرایط احتمالی که در تصمیم گیری به نگهداری یا خارج کردن مولر اول دائمی با پیش آگهی ضعیف دخالت داشته باشند پرداخته، آنها را مورد نقد و بررسی قرار داده است. با توجه به بررسی های صورت گرفته می توان چنین گفت که در مجموع مناسب ترین زمان برای خارج کردن 8.5-10.5 سالگی و از نظر تکامل دندانی شروع تشکیل مستقل ریشه های مولر دوم و ابتدای تشکیل فورکا و اکلوژن Cl I با کراودینگ خفیف می باشد. در موارد اکلوژن Cl II و Cl III مشاوره با متخصص ارتودنسی ضروری است.